Jos van der Lans schreef naar aanleiding van Honderd jaar opbouwwerk het essay 'Waarom de energietransitie zonder opbouwwerk vast gaat lopen.'

"Energiearmoede, isolatie, zonnepanelen, aardgasvrij, warmtenetten, subsidieregelingen, energiedeelprojecten, warmtepompen, wijkuitvoeringsplannen, energiecoöperaties. De afgelopen jaren is het idioom van de energietransitie met tal van begrippen verrijkt.

Het bruist, het groeit – alles wijst er op dat zich hier een nieuwe bedrijfstak ontwikkelt, compleet met consultants, bedrijven, innovaties, onderzoeksbureaus, statistieken, verdienmodellen en wat dies meer zij. Zelfs op de winstgerichte markt van aandelen  is duurzaamheid voor veel beleggers een serieuze beslisfactor geworden. Niemand kan zeggen dat er de sinds het klimaatakkoord in 2015 in Nederland niets is gebeurd.

Dat zag Anita Keita ook. Als directeur/bestuurder van de welzijnsorganisatie Versa Welzijn, actief in de regio Gooi- en Vechtstreek en Amsterdam, zag ze de urgentie van de energietransitie groeien. Ze zag steeds meer zonnepanelen verschijnen op de daken van de huizen. Ze zag initiatieven van mensen om te verduurzamen, ze las beleidsnota’s van de gemeenten in haar regio waar de goede voornemens van afspatten.

Maar ze zag ook iets anders. Ze zag ook de energiearmoede, mensen in tochtige en beschimmelde huizen.  Ze zag landelijke adviesbureaus wijken intrekken om draagvlak voor renovaties en verduurzaming te organiseren om daarna weer snel te vertrekken. Dat wat gezaaid was, stierf een stille dood. Dus besloot ze zelf stappen te zetten. Ze benoemde een “Kwartiermaker Sociale Energietransitie” en legde contact met energiecoöperaties die in de verschillende gemeenten actief waren."  

Lees hier het hele essay